مشاهده حنجره و حلق بخش مهمي از يك معاينه كامل سر و گردن است. اگرچه موقعيت اين ساختمان ها اغلب مانع از مشاهده مستقيم آنها مي شود، اما در شرايط باليني از تكنيك هاي ساده اي مي توان به منظور ارزيابي آنها استفاده كرد... لارنگوسكوپي غيرمستقيم كلاسيك نياز به يك آينه حنجره اي، با سايز مناسب، منبع نوري، يك آينه سري و يك اسفنج دارد. به طور طبيعي، معاينه در وضعيتي كه بيمار به طور مستقيم نشسته و دندان هاي وي خارج شده، انجام مي شود. معاينه كننئده (راست دست) زان را با دست چپ با اسفنج بيرون مي كشد، انگشت شست روي نوك زبان و انگشت مياني زير زبان قرار مي گيرد. نكته: زماني كه زبان به سمت جلو كشيده مي شود بايستي مراقب آسيب نديدن فرنولوم و دندان هاي آسيب تحتاني بود. انگشت اشاره ي دست چپ روي دندان هاي بالايي قرار گرفته و لب بالايي را مي كشد. نوري از آينه ي سر به سمت زبان كوچك هدايت مي شود. سطح منعكس كننده ي آينه ي حنجره اي باستي يه آرامي با دست گرم شود يا با محلول الكل مرطوب گردد تا از بخار گرفتن آن توسط نفس بيمار يا گرماي بدن جلوگيري شود. معاينه كننده اينه حلقي را شبيه خودكار در دست راست گرفته و آن را زير كام به سمت زبان كوچك پيش مي برد. در صورت تماس آينه با قاعده زبان يا جدار خلقي حلق ممكن است رفلكس gag تحريك گردد. هم اكنون با سطح پشتي آينه كه تقريبا حدود 456 درجه زاويه دار است، زبان كوچك بالا برده مي شود. سپس به آرامي به سمت پشت و بالا برده مي شود؛ بدين ترتيب حنجره در ديد معاينه كننده معلوم مي شود. حنجره معمولا در موقعيت دم معاينه مي شود. بدين صورت كه از بيمار تقاضا مي شود دم عيق داشته باشد. همانطور كه مي بينيد براي ديدن حنجره با آينه نياز به يك منبع نوري دارد. جراح بايد روي سر خود يك منبع نوري خارجي را داشته باشد كه ممكن است بي سيم يا داراي سيم باشد. در اين صورت روي سر يك منبع نوري خارجي قرار مي گيرد. ما در ساخت اين وسيله منبع نوري خارجي را حذف نموده و چراغي بر روي اينه متمركز مي شود و نور آن باعث ديده شدن حلق و حنجره مي شود. در اينجا ديگر نيازي به منبع نوراني خارجي كه جراح را هم تا حدودي به زحمت مي اندازد و بايد سيم آن را نيز با خود حمل كند تا به جايي برخورد نكند، ندارد.